29 januari 2011

Iedere keer weer lachte ik tranen met tuiten als ze thuiskwamen met tranen in de ogen van het fietsen. Wie is er nu zo dom om de antitraanbrillen kwijt te raken. Na lang zoeken zonder te vinden is de knoop doorgehakt en zijn er nieuwe brillen aangeschaft. Ze hadden er voor mij ook wel eentje mogen kopen, voor als ik weer zo hard moet lachen.